Sabretmek muhteşem bir şey, merak etmek ise öldürücü. Karar vermek harika bi şey, zarar vermek berbat. Hiçbir şey hissetmiyorum, bazen çok acımasız mı oluyorum ne? Çevreme, dünyaya, kendime. Yine de ben hala yaşıyorum. Nefes almam her şeyin çözümüdür belki de, hiç gerek yok nefes alsam da yaşamıyorum demeye... Gideceğini bilmeyene hangi yol olduğu fark eder mi? Yaptıysam dünyanın en büyük hatasını, kime ne! Yine de yüzüm vardır benim güzelim demeye. Ve aynı zamanda haklarım çoğalır kaybetmek üzerinde. Hayatın bir tür insan ticareti yaptığını düşünürsün, alır önce sevdiklerini bırakır sevmediklerini geriye. Ya da en iyisi hiç kimsen olmasın, ihtiyacı da olmaz ki insanın sevmeye sevilmeye. Çünkü yolların hepsi çıkar sadece yüklemden ibaret alışırsın denmesine. Eh, sen de alış bari kendin için olmasa da dikkatini ver önerilenlere.
Yaz bu hayatı bitir, geceye imzanı at. Yatağına yat. Öyle bir yıldız parlar ki gökyüzünde sırf sen göreme diye, ki göremezsin neticede. Hayat işler tersine, ama sen buna da alışırsın. Çünkü bir şekilde seni sokmuşlar bu sınıfa artık, insansın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder